กระแสธารหมุนผ่านวันคืนเปลี่ยน กาลหมุนเวียนผันแปรและแปรผัน
กาลพรากชีพพรากร่างห่างชีวัน พรากใดนั้นรักไม่พรากจากมลาย
รอเพียงรักเพียงหทัยที่จำจาก รอรักที่ถูกพรากไม่จางหาย
รอรักเพียงหนึ่งเดียวไม่เสื่อมคลาย รอรักตราบชีพมลายไม่ร้างรอ
กาลผันผ่านผันไปไม่ผันกลับ รักลาลับหลบหลีกอยู่ไหนหนอ
ดวงใจเอ๋ยรู้บ้างไหมใจเฝ้ารอ ใจวอนขอรอรักฟื้นคืนดวงใจ
แสงอรุณอร่ามส่องต้องท้องฟ้า ปลุกชีวาแห่งความหวังขึ้นมาใหม่
รักเคยพรากจากร้างห่างใจไป หวังรักกลับคืนใจไว้นิรันดร์
เปิดด้วย...กลอนที่คนเขียนเเต่งเป็นงานกลุ่มในวิชาภาษาไทย(งานกลุ่มเเต่คนเขียนเเต่งคนเดียว เหอๆ)
ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวก่อนค่ะ คนเขียนมีชื่อว่าวฤทธ์ ถ้าสงสัยว่า ชื่อวฤทธ์เเล้วทำไมบางครั้งจะพูดคะ หรือค่ะ ก็ต้องบอกว่าเเท้จริงเเล้วคนเขียนเป็นผู้หญิงค่ะ เพียงเเต่ชอบชื่อนามปากกาที่เป็นผู้ชายมากกว่า ถ้าขี้เกรยจพิมพ์คำว่าวฤทธ์(มันยกเเป้นบ่อยเหลือหลาย) ก็เรียกว่าวีย์ก็ได้ค่ะ เเต่อย่าถามเลยนะคะว่าทำไมต้อง "วีย์" "วี"เฉยๆไม่ได้หรือ มันไม่รู้จะตอบอย่างไรน่ะค่ะ
เรื่องนี้เป็นเเนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ค่ะ เเต่ที่จริงเเล้ววีย์มีความรู้ด้านนี้เเค่หางอึ่ง ที่อยากเเต่งก็เพราะอยากท้าทายความสามารถตัวเองน่ะค่ะ(ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด...นิดๆ) ส่วนที่ว่าทำไมต้องเป็นประเทศฝรั่งเศสก็เพระว่าวีย์อยากเรียนภาษาฝรั่งเศสเเต่ไม่มีโอกาสก็เลยใช้การเเต่งนิยายเป็นการเรียนไปด้วยเเบบง่ายๆน่ะค่ะ
ถ้าเรื่องนี้มีอะไรไม่ดีก็ติชมได้ตามสบายเลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ พูดตรงๆก็ดีนะคะคนเขียนจะได้ปรับปรุงเเก้ไขได้
วฤทธ์ 11/08/09
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น